آلترناتيو دمكراتيك رژيم ايران
گذشته چراغ راه آينده است
به قلم عبدالرحمن مهابادي، نويسنده و تحليلگر سياسي
ابتدا تجربهيي از سالهاي نخست، بعداز روي كار آمدن خميني در سال 1979 كه
هدفي جز تحميل يك حاكميت ديكتاتوري مذهبي بر مردم ايران نداشت و قبل از برگزاري
نخستين دوره از انتخابات رياست جمهوري كه در روز 5 بهمنماه 1358 برگزار گرديد،
جامعه ايران شاهد شكلگيري دو جبهه سياسي بود. جبهه حاكميت و جبهه اپوزيسيون.
جبهه حاكميت را آخوندها و قشري از جامعه كه نسبت به اسلام بنيادگرا و آخوندهاي مبلغ آن هيچ شناختي نداشتند. جبهه
اپوزيسيون نيز جبههيي از نيروهاي روشنفكر، دمكرات، آزاديخواه و انقلابي و همچنين
اقليتهاي ملي و مذهبي بودند كه تهديدات خميني و رژيمش عليه آنها از مدتي قبل شروع
شده بود.
در نخستين دوره از انتخابات رياست جمهوري، همه اجزاء جبهه
اپوزيسيون، صرفنظر از تفاوتها و اختلافات، گرداگرد كانديداتوري آقاي مسعود رجوي،
مسئول وقت سازمان مجاهدين خلق، عليه پديدهيي كه در سالهاي بعد تبديل به تهديد
اصلي منطقه و جهان گرديد ايستادند. خميني كه در آن ايام در اوج قدرت بادآوردهاش
بود از اين اتحاد عمل در جامعه ايران به وحشت افتاد و عليرغم اظهارات قبلياش مبني
بر عدم دخالت در انتخابات، فرمان به حذف آقاي مسعود رجوي داد و به اين وسيله نخستين
خشت كج ديكتاتوري مذهبي در ايران بنا نهاده شد. اتحاد عملي كه عليرغم حذف يگانه
كانديداي آن، به عنوان يك پيروزي بزرگ عليه حاكميت سياه آخوندها در سينة تاريخ به
ثبت رسيد. از آن ايام سالها گذشت و جبهه اپوزيسيون فراز و نشيب زيادي به خود ديد.