كارگران ايراني از ديكتاتوري حاكم منزجر هستند!
به مناسبت گرامیداشت روز جهانی کارگر
عبدالرحمن
مهابادي، نويسنده و تحليلگر سياسي
در
شرايطي به استقبال «روز جهاني كارگر» مي‌رويم كه مردم ايران عليه ديكتاتوري حاكم
برخاسته و فرياد برآورده‌اند كه اين رژيم را نمي‌خواهند. اما رژيم با سركوب و
كوشتار و اعدام بيشتر به مقابله برخاسته است. به نظر مي‌رسد كه رويارويي مردم با
ديكتاتور به مرحله نهايي خود رسيده است. از نشانه‌هاي آن مي‌توان به تظاهرات
شجاعانه مردم كازرون در استان «فارس» اشاره كرد كه شعار مي‌دادند”واي به روزي كه
مسلح شويم”. طرح چنين شعار‌هايي در سال 1979 به سرنگوني رژيم محمدرضاشاه پهلوي
انجاميد. در كردستان ايران نيز چنين فضايي در حال شكفتن است. در حالي كه از آغاز
قيام براي آزادي تنها چهار ماه گذشته است، مردم ايران از مبارزه مسالمت‌آميز با
اين رژيم خسته و نااميد شده‌اند و مي‌خواهند به شيوه‌هايي كه حتي خودشان نيز
خواستار آن نيستند روي بياورند. علم مبارزه در اكثر كشورهاي جهان چنين پروسه و
فلشي را در جنبش خلقها در سينه دارند. مردم و نيروي پيشتاز هرگز عليه ديكتاتوري
حاكم بر كشورشان دنبال سلاح براي مطالبات خود نبوده‌اند. اين ديكتاتورها هستند كه
جنگ را بر مردم و نيروهاي حامي آنها تحميل كرده‌اند.
در طول
حاكميت ملاها بر ايران، كارگران همواره در اعتراضات ضددولتي شركت فعال داشته‌اند.
آنها نه تنها از حقوق معيشتي و اوليه خود محروم بوده‌اند، بلكه از داشتن تشكلهاي
كارگري غيردولتي و مستقل نيز دور نگه داشته شده‌اند. اين امر باعث شده كه بسياري
از كارگران بارها و براي دورانهاي متمادي به بهانه‌هاي واهي به زندان افكنده شوند.
فقدان
آزادي‌ها و عدم تامين خواسته‌هاي اوليه اقتصادي و فرهنگي، سرنوشت كارگران را با
كشاورزان، غارت شدگان، بي‌كاران، مليت‌ها و پيروان مذاهب و همه اقشار جامعه گره
زده است.
کارگران،
حداقل دستمزد و حق بیمه و درمان و حقوق عقب مانده خود را طلب می‌کنند. کشاورزان حق‌آبه
به سرقت رفتة خود را می‌خواهند. غارت‌شدگان حاصل زندگی به سرقت رفته خود را مطالبه
می‌کنند اما هیچیک از این حقوق مسلم در حاکمیت آخوندی پاسخ نمی‌یابد. بار سنگین
فقر و بیکاری در اثر انهدام تولید و اقتصاد کشور و کلان هزینه های اتمی و موشکی و
جنگ افروزیهای منطقه‌ای رژیم و اختلاسهای میلیارد دلاری حکومتی، تماماً بردوش
محرومان جامعه و به‌خصوص كارگران آوار شده است. مزارع کشاورزان نیز پیوسته خشک‌تر
میشود. 13میلیون کارگر که بنا بر آمار حکومتی با خانواده‌هایشان، نزدیک به ۴۳میلیون نفر از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند،
