نگاهي به وضعيت اجتماعي در ايران

نگاهي به وضعيت اجتماعي در ايران

واژه”كولبر” كه در سالهاي اخير گوش و چشم ما بيشتر با آن آشنا شده است يك سابقه ديرينه دارد. كولبر به آن دسته از كساني اتلاق مي‌شود كه با كول خود كالايي را از خارج ايران به داخل ايران (ويا بعضا بالعكس) جابجا مي‌كنند تا با درآمد حاصل از آن بتوانند معاش زندگي يك خانواده را تامين كنند. اين كار در عين حال كه درآمد آن اندك است اما بسيار پرخطر نيز هست زيرا علاوه بر ضايعات جسماني و سوانح طبيعي(به‌خصوص در فصل زمستان) دهها تن از آنها مورد تيراندازي پاسداران رژيم ايران قرار گرفته و جان خود را از دست داده‌اند. از اين رو كولبري يك انتخاب پيش روي مناطق مرزي نيست و يك جبر است كه ريشه در وضعيت ايران كنوني دارد.

با نگاهي به پروفايل كولبران، بويژه آن دسته از كولبران كه در اين مسير جان خود را از دست داده‌اند مي‌بينيم كه اين كار طيف گسترده‌يي از مردم را اعم از زن و مرد. كودك و سالخورده، پير و جوان، دانش آموزان و دانشجويان و فارغ‌التحصيلان دانشگاهي در بر گرفته است. علت‌العلل كولبري به وضعيت ناهنجار اقتصادي ايران برمي‌گردد كه اين طيف از اقشار محروم جامعه را مجبور ساخته تا براي امرار معاش خود و خانواده چنين راه پر خطري را در پيش بگيرند.

هفته گذشته رژيم ايران در مرز بانه چهار كولبر كرد را دستگير و آنها را به داخل دره پرت مي‌كنند كه يك نفر نفر از آنان كشته و بقيه به شدت زخمي شدند. ماموران رژيم دو كولبر ديگر را كه شاهد اين جنايت بودند دستگير و به نقطه نامعلومي منتقل كرده و خانواده‌هاي اين شش كولبر را نسبت به هر گونه اطلاع رساني در مورد اين جنايت تهديد کرده‌اند. در روزهاي 28 و 30 ژانويه در منطقه پيرانشهر و سردشت نيز پنج تن از كولبران جان خود را از دست دادند و شمار ديگري نيز مجروح شدند. اتفاقات ناگوار مشابهي هم در منطقه اورامانات ايران رخ داده كه جان حداقل دو تن از جوانان را گرفت.

كولبري تنها يكي از پيامدهاي وضعيت اقتصادي ايران است كه با شدت يافتن بيكاري گسترش يافته است. كولبران علاوه بر اينگونه سوانح ناگوار، به طور مستمر در معرض تيراندازي مستقيم نيروهاي رژيم قرار دارند. بنابر گزارشها تنها در ماههاي مارس تا نوامبر 2016 دست کم۷۰ کولبرکرد براثر شليک نيروهاي رژيم درمرزها جان خود را از دست داده و دهها تن ديگر زخمي شده‌اند.

احمدشهيد گزارشگر ويژه پيشين ملل متحد در يکي از گزارشهاي خود در مورد وضعيت حقوق بشر در ايران ضمن اشاره به «کشتار سيستماتيک کولبران» تأکيد کرد كه گزارشهايي دريافت کرده است که نگاهبانان مرزي به اين افراد شليک مي‌کنند و دهها کولبر و همچنين اسبهاي آنان را سالانه زخمي و يا به قتل مي‌رسانند”. تيراندازي به سوي مردم يك روش ثابت نيروهاي رژيم از آغاز روي كار آمدن رژيم خميني تا به امروز بوده است. اين نيروها به منظور بالابردن مهارت نظامي و همچنين ايجاد روحيه و رفاه به كرات عابرين و روستائيان كرد، كمااينكه كولبران را مورد نشانه‌روي قرار داده و بر سر آن با هم مسابقه مي‌داده‌اند.

رژيم آخوندي در حالي كولبران محروم را با رگبار گلوله به قتل مي‌رساند که سرنخ قاچاق اعم از قاچاق مواد مخدر، قاچاق کالا و قاچاق دختران و زنان ايراني در دست خامنه‌اي و سپاه پاسداران و دستگاههاي امنيتي و اطلاعاتي تحت امر او است.

به گفته حبيب‌الله حقيقي، رئيس ستاد مرکزي مبارزه با قاچاق کالا و ارز، كولبران براي هر نوبت حمل بار ۳۰ تا ۵۰ هزارتومان درآمد دارند. در همين حال به گفته حسينعلي حاجي‌دليگاني، عضو مجلس رژيم حجم معاملات قاچاق ۲۵ ميليارد دلار، يعني سه برابر بودجه عمراني کشور است. به گفته وي قاچاق کالا و ارز باعث بيکاري ۸۰۰ هزار نفر شده است (رسانه هاي حکومتي-۳۰خرداد۹۵). سايت حکومتي تابناک نيز دوسال قبل از آن نوشته بود در اثر قاچاق يک ميليون و 750 هزار فرصت شغلي را در سال از بين مي‌برد (سايت تابناك-۱۶اسفند۹۳).

اين يك فرمول بسيار واقعي براي حل مشكلات است كه وضعيت ناهنجار اقتصادي راه حل اقتصادي خود را دارد. حتي اگر مشكل در زيرساخت‌هاي اقتصادي يك كشور باشد. اما اين فرمول در ايران كنوني تنها زماني واقعي است كه قبل از آن يك راه حل سياسي پيش رو قرار بگيرد و آن را حل كرد.

در سه هفته گذشته ايران شاهد صحنه‌هاي دردناكي از فجايع اجتماعي و علمي و اقتصادي بود. از آتش سوزي در ساختمان پلاسكو در تهران تا جاري شدن سيل در سيستان و بلوچستان، از آلودگي هوا در خوزستان تا سوانح مربوط به كولبران در كردستان. اينها و بسياري صحنه‌هاي دردناك ديگر گوياي اين واقعيت است كه اين رژيم همچون گذشته نه تنها هيچگاه در پي حل مشكلات مردم نبوده بلكه شواهد و اسناد موجود به خوبي نشان مي‌دهد كه سرمنشاء همه مشكلات اجتماعي و اقتصادي ايران كنوني، خود اين رژيم است. رژيمي كه با چپاول سرمايه‌هاي مردم ايران و به هدر دادن آنها در پروژه هاي اتمي و صدور تروريسم و بنيادگرايي و جنگ افروزي در منطقه اقتصاد ايران را ويران و چيزي جز بيكاري و فقر و تورم براي مردم به ارمغان نياورده است.

بنابراين تا اين رژيم برسر کار است مردم ايران جز ستم و سرکوب نصيبي نخواهند داشت. به همين خاطر است كه هرگونه خواسته و نارضايتي توده‌هاي مردم ايران و خلاص شدن از اين همه دردها و مصائب، از ضرورت سرنگوني اين رژيم مي‌گذرد.