چرا رژيم ايران در پي كشتار مخالفان است؟!

چرا رژيم ايران در پي كشتار مخالفان است؟!

نگاهي به قتل عام ساكنان اشرف در 1 سپتامبر 2013

به قلم عبدالرحمن مهابادي، نويسنده و تحليلگر سياسي

ماه ششم ايراني براي ايرانيان جايگاه ويژه‌يي دارد. زيرا مناسبتهاي زيادي بر سينه‌اش ثبت است. مناسبتهايي گاه بسيار شيرين و گاه بسيار تلخ. قتل عام آن دسته از ساكنان اشرف در عراق كه توسط رژيم ايران و دولت دست نشانده‌اش صورت گرفت و بر اثر آن 52 تن از ساكنان بي‌دفاع به طرف بسيار شنيعي به شهادت رسيدند از تلخ‌ترين مناسبتهاي اين ماه است. آنها طبق كنوانسيون چهار ژنو، به طور رسمي «افراد حفاظت شده» بودند و هرگونه تعرض به حقوق آنها جرم محسوب مي‌شد.

آنها يك دسته 100 نفره از ساكنان بودند كه طبق توافقنامه رسمي چهارجانبه رسمي بين دولت آمریکا، دولت عراق، سازمان ملل‌متحد و ساكنان مي‌توانستند تا تعيين تكليف اموالشان كه بالغ بر 550 ميليون دلار بود در اشرف بمانند. مشاور ویژة وزیر خارجه آمریکا در مورد اشرف نیز در مصاحبه با خبرگزاری فرانسه (۳اکتبر ۲۰۱۲) تصریح کرد اقامت این افراد در اشرف محدودیت زمانی ندارد.

اگرچه ساكنان به دليل حملات زميني، موشكي و رواني مكرر دولت عراق به اشرف، هيچ اعتمادي به دولت عراق به رياست نوري مالكي نداشتند، اما آنچه ساكنان را متقاعد كرده بود تا اين وضعيت را قبول كنند، طرفهاي سوم و چهارم قرارداد، يعني امريكا و سازمان ملل بود.

در سحرگاه روز اول سپتامبر، قبل از روشن شدن هوا، تعدادي تروريست‌ نقابدار ِتا دندان مسلح از جلوي نيروهاي عراقي حفاظت (!) اشرف وارد شده و ساكنان اشرف را به رگبار بستند. تعدادي از ساكنان را نيز دستگير و در حالي كه به آنها دستبند زده بودند به قتل رساندند و ساعاتي بعد، هفت تن از ساكنان را با خود بردند كه شش تن از آنها از زن بودند. آنها قبل از ترك اشرف، بسياري از اماكن را نيز تخريب و منهدم نمودند.

اكنون با نگاهي به آن ايام سوال اين است كه چرا ملاهاي حاكم بر ايران در عصر پيشرفتة ارتباطات و اطلاعات كنوني به چنين جنايت بزرگي در انظار مردم جهان مبادرت كرد؟! پاسخ را بايد در اين واقعيت جستجو كرد كه ملاها همانند بنيانگذار اين رژيم سفاك، يعني خميني، براي بقاي حاكميت خود نياز به نابودي يگانه هماورد جدي خود داشتند كه اشرف هسته اصلي آن بود. آنها دريافته بودند كه تا وقتي يك مجاهد بر روي زمين باشد، رژيم‌شان تثبيت نخواهد شد. به اين دليل سران رژيم ملاها نه تنها در پي قتل عام مجاهدين بودند بلكه مي‌خواستند حتي يك مجاهد را بر روي زمين باقي نگذارند.

بنيانگذار اين رژيم بنيادگرا به طور هيستريك و بيمارگونه‌ از همان ابتداي روي كار آمدن، كمر به نابودي مخالفان و به‌طور اخص مجاهدين خلق بسته بود و مي‌خواست با سركوب و اعدامهاي گسترده و صدور فتواها و قتل عام زندانيان سياسي در سال 1988 و با طرح‌هاي مكمل از جمله شيطان سازي و ممنوعيت اسم بردن از آنها در جامعه و ... اثري از آنها در تاريخ ايران باقي نگذارد.

بازماندگاني خميني مي‌دانستند با تغييراتي كه در سال 2003 در عراق صورت گرفته بود، اشرف و اشرفيان جايگاه ويژه‌يي خواهند يافت و جوانان ايراني براي پيوستن به مجاهدين راهي عراق و اشرف خواهند شد. لذا از همان ابتدا در لباس ”دوست” خود را به نيروهاي ائتلاف و مردم عراق نزديك و به سرعت حاكميت اين كشور را به اشغال خود درآورد تا خواستة استراتژيك و تاريخي خود جامة عمل بپوشاند. اينچنين بود كه تحويل دادن پرونده اشرف به دولت دست نشاندة عراق توسط نيروهاي امريكا در سال 2009، زمينه‌ساز جنايات بزرگ رژيم ملاها عليه ساكنان اشرف گرديد.

نوري مالكي، نخست وزير دست نشاندة ملاهاي ايران در عراق، بعداز تحويلگيري پرونده اشرف از امريكايي‌ها، به موازات جنگ رواني گسترده، ساكنان را مورد حملات زميني، موشكي و تروريستي خود قرار داد. رژيم ايران نيز هر كسي را از ايران به اشرف تردد مي‌كرد دستگير، زنداني و اعدام مي‌كرد.

ساكنان اشرف با سرخي تسليم در برابر رژيم ملاها، عهد كردند تا هر طور شده در برابر اين رژيم بايستند و بر اصول و اهداف خود استوار باقي بمانند. آنها به دنبال يك كارزار بين‌المللي بي‌سابقه، قبل از ترك عراق استراتژي ”هزار اشرف” خود را اعلام كردند كه بر اساس آن هزار اشرف را در داخل خاك ميهن خود پايه‌ريزي كنند كه قيام كنوني مردم ايران از ثمرات آن است.

ساكنان اشرف اگرچه از جانب دولتهاي غربي و سازمان ملل، زخم‌هاي بسياري بر پيكر خود دارند اما مصمم هستند تا پرونده اين قتل عام توسط دادگاههاي بين‌المللي گشوده شود. براي تعيين تكليف رژيم ايران، شايد گشودن جدي و عملي تنها يك پرونده از جنايات ملاها كافي باشد. زيرا در يك دادگاه بي‌طرف، گشودن هر پرونده از جنايات اين رژيم به سرعت منجر به محاكمه سران اين رژيم خواهد گرديد و گشودن ساير پرونده‌هاي ديگر را به دنبال خواهد داشت.

در نگاهي به دو قتل عام صورت گرفته در دو سوي مرز، يكي قتل عام بيش از 30 هزار زنداني سياسي در داخل ايران در سال 1988 و ديگري قتل عام ساكنان محاصره شده در عراق (اشرف) آنچه بر قلبها سنگيني مي‌كند، سياست مماشات غرب با رژيم ملاها است كه همچون مانعي بر سر تحقيق، دستگيري عاملان و محاكمه و مجازات آنها عمل كرده است.

خانم مريم رجوي، رئيس جمهور برگزيده مقاومت ايران اخيرا در كنفرانس بين‌المللي آن لاين جوامع ايراني در 20 شهر مهم جهان، شوراي امنيت ملل متحد را به محاكمه سران رژيم ملاها و مسئولان اين قتل عام و مسئولان چهار دهه جنايت عليه بشريت فراخواند. وي همچنين خواستار اخراج جاسوسان و مزدوران رژيم از كشورهاي غربي و قطع رابطه دولتها با اين رژيم تروريستي گرديد