تنگنای دیپلماسی رژیم آخوندی و جنگ گرگهای حاکم بر ایران

 

تنگنای دیپلماسی رژیم آخوندی و جنگ گرگهای حاکم بر ایران

نگاهی به علل ورود و خروج محمدجواد ظریف به مجلس آخوندی!

به قلم عبدالرحمن گورکی

محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه آخوندها همزمان با اوج گرفتن قیام مردم عراق و لبنان علیه رژیم آخوندی به مجلس رفت تا از نمایندگان رژیم بخواهد به FATF تن بدهند. اما بحران دیگری بر بحرانهای انباشته افزود و مجلس را ترک کرد!

وی حتی حاضر شد حرفهای آبانماه سال گذشته خود که در آنها ایادی رژیم را متهم به پولشویی کرده بود پس بگیرد. اما باند هار رژیم به این امتیاز بسنده نکردند.

ظریف در مصاحبه‌ای ویدیویی با خبرآنلاین در آبان ۹۷ با اشاره به فضاسازی‌ها علیه لوایح مرتبط با گروه ویژه اقدام مالی FATF)، پولشویی در ایران را یک واقعیت خوانده بود که به‌گفته او خیلی‌ها از آن نفع می‌برند. او ادامه داد: «کسانی که گردش مالی یکی از معاملا‌تشان ۳۰هزار میلیارد تومان است، آن‌قدر توان مالی دارند که مبلغی برابر با کل بودجه وزارت‌خارجه را صرف یک مورد فضاسازی کنند... مجموع بودجه وزارت‌خارجه ١١٠٠میلیارد تومان، یعنی کمتر از بودجه برخی دستگاههای فرهنگی است که با بعضی ارگانهای قدرتمند کشور ارتباط دارند و ما نمی‌توانیم با آن فضاسازی مقابله کنیم».

از همان زمان تلاش برای طرح سؤال از ظریف در مجلس استارت خورد  و در عین حال روشن بود که حمله به ظریف کار ساده‌یی نبود. باید برای آن آماده‌سازی می‌شد.

خبرگزاری تسنیم وابسته به سپاه پاسداران روز ۲۲آبان ۹۷ گزارش کرد که «برخی نمایندگان مجلس» در واکنش به اظهارات ظریف درباره واقعیت پولشویی گسترده در ایران، در حال جمع‌آوری امضا برای «سؤال» از او در صحن علنی مجلس هستند». به گزارش این خبرگزاری نمایندگان خواستار توضیح ظریف درباره ادعایش شده‌اند. همزمان با این اظهارات سیلی از موضع‌گیریها علیه او از سمت جناح مقابل شروع شد.

حسین نقوی حسینی، از اعضای مجلس، روز ۲۷آبان ۹۷ به استناد غلامحسین محسنی اژه‌ای، معاون و سخنگوی قوه قضاییه رژیم و در حضور وی در جلسه گفت که محمدجواد ظریف درباره اظهاراتش پیرامون پولشویی گسترده در ایران «باید ظریف توضیح دهد و اسناد خود را ارائه کند... اگر این جملات از سوی ایشان [ظریف] است، توضیحات و اسناد وی اخذ شود».

هم ظریف و هم اعضای مجلس خوب می‌دانند که موضوع پولشویی در ایران یک پدیده عادی در نظام آخوندی است و مطرح کردن حجم بسیار زیاد فساد و پولشویی در نظام یک امر نهادینه و عادی است.

یکی دیگر از رسانه‌های حکومتی نیز نوشت: «سازمان بین‌المللی شفافیت گزارشی را پیرامون وضعیت فساد در بین کشور‌های دنیا تهیه و منتشر نموده است. این گزارش که مربوط به سال ۲۰۱۸ می‌باشد نشان می‌دهد که اوضاع ایران به‌لحاظ فساد در مقایسه با سال ۲۰۱۷ بدتر شده است و نمره ایران از ۳۰ به ۲۸ تنزل یافته است. به همین خاطر رتبه ایران در بین کشور‌های دنیا نیز از ۱۳۰ به ۱۳۸ ارتقاء یافته است».(تابناک ۸اسفند ۱۳۹۷)

کشاندن ظریف به مجلس دقیقاً در این جهت بود که ظریف حرفهای خودش را در رابطه با «کلیت نظام» پس بگیرد و روی خط قرمزهای رژیم پا نگذارد. ظریف با گفتن این‌که البته که «دامن نظام جمهوری اسلامی مبرا، پاک، و منزه از این حرف‌ها است»، ضمن یک غلط کردم گویی در رابطه با موضوع پولشویی به کلی‌گویی بسنده کرد. اما برآشفته و در عین حال غیرمنتظره و خارج از عرف به ناگهان از مجلس خارج شد.

ظریف به خوبی می‌داند که حلقه تحریم‌های بین‌المللی هر روز بیشتر از قبل گلوی رژیم را می‌فشارد و جست و خیزهای جناح علی خامنه‌ای صرفا مصرف داخلی دارد. از این رو است که وی و حسن روحانی کماکان در مسیر آویختن به ریسمان مذاکره و پذیرفتن تمام لوایح ۴گانه اف.ای.تی.اف گام برمی‌دارند.

ظریف در آبان ۹۷در مجلس رژیم گفت که در مذاکرات اتمی علاوه بر روحانی، همه چیز با تمام جزئیات، با اطلاع و موافقت خامنه‌ای انجام شده و تصریح کرد: «ما دستگاهی نیستیم که سر خود عمل کنیم... مگر ما می‌توانیم در این کشور کاری بکنیم، بدون این‌که گزارش بدهیم» (بیانیه سی و هشتمین سالگرد شورای ملی مقاومت ایران).

لازم به ذکر است که ظریف اکنون جزو آن دسته از مقامات رژیم است که از چند ماه قبل مورد تحریم امریکا قرار گرفته است. شورای ملی مقاومت ایران در 38مین بیانیه سالانه خود در این رابطه نوشته است: «تحریم ظریف در روز ۹مرداد از سوی دولت آمریکا ضربه دردناک دیگری بر پیکر رژیم بود که بساط فریبکاری آخوندها و مدره نمایی آنها را، که از مدتها پیش کساد شده بود، به کلّی جمع کرد و کسانی را که به امامزاده اعتدال در درون فاشیسم وحشی دینی دخیل بسته بودند، به شدّت مضطرب و غمگین کرد».

در میانه این جنگ و دعوا سران رژیم هم می‌دانند که دوران بقای رژیم رو به پایان است و باید بین مرگ و خودکشی یکی را انتخاب کنند. بویژه که صدای در هم شکستن استخوانهای رژیم ولایت فقیه در اعماق خودخوانده استراتژیک‌اش، عراق و لبنان و سواحل مدیترانه، به گوش می‌رسد و زنگ‌های خطر پایان ماجرا برای همه جناح‌های این رژیم نواخته شده است.