ديواري كه به زودي فروخواهد ريخت!

ديواري كه به زودي فروخواهد ريخت!

عبدالرحمن مهابادي، نويسنده و تحليلگر سياسي

بنابه تجربه انقلابات در كشورهاي جهان، مهمترين عاملي كه مي‌تواند فروپاشي يك نظام ديكتاتوري را رقم بزند، قيام سراسري مردم آن كشور عليه ديكتاتوري حاكم بر كشورشان است. چنين واقعيتي با وجود يك نيروي اپوزيسيون قوي، ضعف سيستم حاكمه و همچنين عوامل همسو در شرايط بين‌المللي تقويت مي‌گردد. امري كه در ماههاي پاياني رژيم ديكتاتوري محمدرضاشاه پهلوي در سال 1978 شاهد آن بوديم و اكنون در مدار جديد و قوي‌تري در سال 2018 شاهد تكرار شدن آن هستيم. در چنين شرايطي، سيستم حاكمه نخواهد توانست مانع از فروپاشي‌اش گردد و تنها چيزي كه بر آن متصور است، تغيير زمان، آنهم به طور كوتاه مدت است.

در طول حاكميت ملاها در ايران، اگرچه به دليل تاثيرگذاري مردم و مقاومت ايران يا جنگ گرگها در حاكميت و در نتيجه ضعف در سيستم حاكمه شاهد مواردي از شقه‌شدن بوده‌ايم اما اكنون با قيام مردم ايران براي آزادي، پروسه فروپاشي اين رژيم در مسير تغيير آن و جايگزين‌كردنش توسط يك رژيم دمكراتيك و مردمي آغاز شده است.

اين فروپاشي هر روز جدي‌تر شده و آثار مرگبار تداوم قيام مردم ايران، فعاليت‌هاي مقاومت ايران در داخل و خارج ايران و تحولات منطقه‌يي و جهاني آن را سرعت بخشيده و مي‌رود تا در آينده‌يي نه چندان دور، شاهد نتايج درخشان آن در صحنه تحولات مربوط به ايران باشيم.

نخستين بازتاب اين قيام كه پنج ماه قبل شروع شد، تشديد رويارويي دو جناح «اصولگرا و اصلاح‌طلب» در حاكميت بود كه همديگر را متهم مي‌كردند عامل آغازگر اين جنبش مردمي بوده‌اند. اصولگراها مشكل را ناكارآمدي اقتصادي دولت روحاني و اصلاح‌طلبان مشكل را فقدان آزادي سياسي مي‌دانستند كه توسط جناح خامنه‌اي بر جامعه تحميل شده است! تازه‌ترين جنگ قدرت بين دو جناح حاكم را مي‌توان بر سر بستن شبكه‌هاي ارتباطي «تلگرام» و خروج امريكا از توافقنامه اتمي مشاهده كرد كه همچون باتلاقي مرگبار، تماميت اين رژيم را در خود فرو‌ مي‌بلعد.

صادق زیباکلام از مهرهاي وابسته به جناح روحاني (اصلاح طلب) در مصاحبه با راديو دویچه‌وله آلمان مي‌گويد اگر رفراندومی در ایران برگزار شود، بیش از ۷۰ درصد مردم به جمهوری اسلامی «نه» خواهند گفت.

ابوالفضل قدیانی از اعضای باند موسوم به مجاهدین انقلاب اسلامی نزديك به باند روحاني، خامنه‌ای را با گوبلز، وزیر تبلیغات هیتلر مقایسه کرد و نوشت كه خامنه‌ای هم‌چون گوبلز دروغهای بزرگ می‌گوید. وي مدتي قبل‌تر نيز گفته بود كه «ولایت فقیه به‌نظر من هیچ اصل و اساسی در اسلام ندارد. ولایت‌فقیه اساساً اهانت به مردم است. ولایت‌فقیه عین استبداد است».

محمود احمدي‌نژاد، رئيس جمهور سابق ملاها و اعضاي تيمي كه وي را همراهي مي‌كنند، با تاختن عليه نيروي قضائيه تحت امر ولي فقيه، عليه خامنه‌اي قد علم كرده و تبديل به بحراني در سيستم ولايت فقيه ملاها شده است. اخيرا 300 تن از اطرافيان احمدي‌نژاد طي نامه‌يي به علي خامنه‌اي به تاريخ 5 آوريل 2018 نوشتند: «اعتراضات مردمی سال 96 زنگ خطرِ هولناک فروپاشی اجتماعی ایران را به صدا در آورده است... مردم دولت را نه از خود بلکه مقابلِ خود حس می‌کنند».

بي‌جهت نيست كه در روز 21 آوريل از زبان معاون اول حسن روحاني مي‌شنويم كه: «مدتی است القائاتی می‌شود که جمهوری اسلامی ایران در حال فروپاشی است و برخی در محافل خود کد می آورند که این چنین است».

اكنون زمان به زيان رژيم ديكتاتوري ملاها در حركت است و عقربه‌هاي ساعت هر روز به زمان تغيير اين رژيم نزديكتر مي‌شود.

همه ما مي‌دانيم كه سرنگوني چنين رژيمي كه به گفته‌ تاريخ‌شناسان مهيب‌ترين ديكتاتوري عصر حاضر مي‌باشد، با سرنگوني بسياري ديكتاتورها در طول تاريخ متفاوت است. از اين رو، بايد برآيند قيام مردم ايران، قدرت و آمادگي مقاومت ايران و بازتاب تحولات بين‌المللي در رابطه با ايران را در اين واقعيت برجسته كرد كه فروپاشي رژيم ملاها قريب‌الوقوع و حمايت از مردم و مقاومت ايران يك ضرورت مهم و تاريخي است. دوران عوض شده و تحولي در شرف وقوع است كه روي معادلات منطقه‌يي و بين‌المللي به طور بسيار مؤثر عمل خواهد كرد.

اكنون همه چشم‌ها به سمت قيام مردم و نقش مقاومت ايران در آن دوخته شده است. زيرا براي حل مسئله ايران، راه درست ديگري به جز حمايت و به رسميت شناخته شدن مقاومت مشروع مردم ايران وجود ندارد. مدره‌نمايي در درون رژيم ديگر خريداري ندارد و كسي هم در پي جنگ خارجي، مانند آنچه در عراق صورت گرفت، نيست. اگر قرار است جنگي هم صورت گيرد، قطعا مسبب آن رژيم ايران است و پيشاپيش‌ نتيجه آن بر همه روشن است.

در حالي كه مقاومت ايران خود را براي برگزاري گردهمايي باشكوه سالانه خود در پاريس، كه قرار است روز 30 ژوئن در پايتخت اين كشور برگزار گردد آماده مي‌كند، خوب است همه دولتها و جريانات سياسي، با حمايت از اين گردهمايي، در كنار مردم و مقاومت ايران قرار بگيرند و به وظيفه تاريخي خود در اين تحول بزرگ عمل كنند.

گردهمايي سالانه مقاومت ايران، نمادي از يك آلترناتيو دمكراتيك مردمي در برابر رژيم ديكتاتوري حاكم بر ايران است كه  واقعيت آن غيرقابل انكار بوده و ريشه آن در داخل ايران، و شاخ و برگ آن در همه جاي جهان بال گسترده است. بسياري بر اين واقعيت گواهي داده‌اند!