Friday, December 25, 2020

خصوصی سازی مدارس در ایران، وسيله اي براي غارت مردم توسط آخوندها


 

خصوصی سازی مدارس در ایران، وسيله اي براي غارت مردم توسط آخوندها

نگاهی به وضعیت آموزش و پرورش در ایران تحت حاکمیت رژیم بحران‌زده رژیم آخوندی

عبدالرحمن گورکی

روی خط چ‍پاول و غارت اموال مردم و به تبع آن، سرکوب بیشتر و بیشتر جامعه برای بقای رژیم، در بسیاری ‍پهنه‌های اقتصادی و اجتماعی به پدیده شوم «خصوصی سازی» برمی‌خوریم که خصوصی سازی مدارس از آن جمله است.

با گسترش خصوصی‌سازی آموزش و پرورش و مدارس، رژیم ضدانسانی آخوندها پول‌های هنگفتی تحت عناوین مختلف، از والدین دانش‌آموزان اخاذی کرده است. به این ترتیب، برای خدمات آموزش و پرورشی به جامعه، که در هر کشور ملی و مردی و پیشرفته جهان معاصر باید رایگان باشد اکنون در ایران تحت حاکمیت رژیم آخوندها به منبعی برای چپاول هرچه بیشتر مردم فقر زده ایران بدل گشته است.

با گسترش فقر و نداری در میان مردم، بسیاری از خانواده‌ها قادر به پرداخت این هزینه‌ها نیستند و کودکان همین خانواده‌ها ناچارا به ترک تحصیل روی می‌آورند. فقر اقتصادی عامل درجه اول ازدیاد بازماندگان از تحصیل است. به این علت است که یکی از خواستهای معلمان در تظاهرات سراسری و حتی تجمعات منطقه‌ای‌شان برچیده شدن دستگاه خصوصی‌سازی و پولی شدن مدارس است.

با این‌که در اصل سی‌ام قانون اساسی رژیم آمده است که « دولت‏ موظف‏ است‏ امکانات‏ آموزش‏ و پرورش‏ رایگان‏ را برای‏ همه‏ ملت‏ تا پایان‏ دوره‏ متوسطه‏ فراهم‏ سازد و وسایل‏ تحصیلات‏ عالی‏ را تا سر حد خودکفایی‏ کشور به‏ طور رایگان‏ گسترش‏ دهد.» اما در طول ۴۰سال حاکمیت دیکتاتوری آخوندها و جاری شدن همین قانون به اصطلاح‌ اساسی‌شان شعار «رایگان سازی مدارس» همواره جزو خواستهای معلمان آزاده کشور است!

 در ارتباط با آموزش رایگان و مقوله خصوصی‌سازی رژیم عملاً از همان سالهای ابتدای حاکمیت شروع کرد به راه‌اندازی مدارسی با عناوین مختلف و شیادانه مثل مدرسه غیرانتفاعی که اساسش چپاول مردم و از رایگان خارج کردن آموزش و پرورش بود.


با خصوصی سازی مدارس، آخوندها به بهانه‌های مختلف مثل پول آب و برق، پول آسفالت و تعمیرات و رنگ مدرسه و حتی پول ورق امتحانی و غیره تا جایی که برایشان مقدور می‌نمود از مردم اخاذی کرده‌اند. آنها همچنین تحت عنوان حق ثبت نام، پولهای هنگفت از خانواده‌ها اخاذی می‌کنند و این فشار مالی طاقت‌فرسایی، بطور خاص روی خانواده‌های کم بضاعت و بی‌بضاعت وارد می‌کند. به‌طوری که برای بسیاری از مردم امکان فرستادن فرزندانشان به مدرسه را ندارند.

لذا با مشاهده این همه فاجعه و مصیبت ملی در آموزش و پرورش است که معلمان و فرهنگیان آگاه و شجاع ایران با اشراف کامل نسبت به چپاول حاکم بر آموزش و پرورش مملکت در تمامی اعتصاب‌ها و اعتراضهایشان نسبت به اجباری و رایگان بودن آموزش تأکید می‌کنند.

بانک جهانی اعلام کرد که ۱۵درصد دانش‌آموزان ایرانی در مدارس غیردولتی تحصیل می‌کنند و این‌که ایران رکورد‌دار خصوصی‌سازی با فاصله زیاد در جهان است که این آمار بسا بسا کمتر از آن چیزی است که امروزه از خصوصی سازی آموزش و پرورش در ایران جریان دارد.

به استناد لایحه ارائه شده بودجه 1398 توسط حسن روحانی به مجلس آخوندی، دولت به‌دنبال خصوصی‌سازی دستگاه عریض و طویل آموزش و پرورش است تا با این کار بار سنگین این وزارتخانه را از دوش خود بردارد. یعنی فاتحه دولتی بودن سیستم آموزش و پرورش و به تبع آن فاتحه آموزش رایگان را خوانده شده است

«خرید خدمت نیروی انسانی» که روحانی در این لایحه مطرح کرده است خط خصوصی‌سازی کل آموزش و پرورش و ریشه‌کن کردن کامل قانون آموزش رایگان و همچنین تکمیل خط طبقاتی کردن سیستم آموزشی کشور وخط استثمارگرانه «معلم بردگی» است، که از سال‌ها پیش بر این قشر زحمتکش توسط نظام ولایت فقیه اعمال شده و این قشر را در اساس زیر خط مطلق فقر رانده است. چرا که اکنون ما با طیفی از معلمین استخدامی مواجه هستیم که اولاً حقوقی معادل ۵۰۰هزار تومان در ماه می‌گیرند یعنی چیزی معادل ۳۵دلار در ماه و معادل ۱دلار در روز. در حاليكه طبق برآوردهاي اقتصادي كارشناسان همين رژيم، خط فقر در ايران 14 برابر بالاتر از اين حقوق است.

آیا محتاج بودن یک انسان به روزی یکی دو دلا ر در روز آنهم نه تنها بر ای گذران و معیشت فرد خودش بلکه برای یک خانواده سه چهار نفره که سرپرستی‌شان را به عهده‌ دارد؛ شرایط بردگی و زیست مرگی نیست؟

خانم مریم رجوی رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران در ‍پ‍یام امسال خود به مناسبت آغاز سال تحصیلی، ضمن تاکید روی الزامی بودن آموزش رایگان آموزش‌ و پرورش پیشرفته برای همه فرزندان ایران» و یادآوری این حقیقت که جامعه ایران و نسل جوان و شورشگر قادر است رژیم آخوندها را سرنگون کند و به‌تغییر اساسی و بنیادی در ایران دست بزند از همه مردم و به ویژه دانش‌آموزان، دانشجویان، آموزگاران و استادان خواست که هر مدرسه و دانشگاه و دانشکده را یک کانون شورشی و هر شهر ایران را یک شهر شورشی بکنند.

پایان

 

 

No comments:

Post a Comment