نگاهي به جنبش دانشجويي در ايران كنوني

نكاهيبه جنبش دانشجويي در ايران كنوني

در ايران، 6 دسامبر به عنوان ”روز دانشجو” به ثبت رسيده است. در چنين روزي، هر ساله نيروهاي دولت و دانشجويان مبارز در دو جهت مخالف هم صف مي‌كشند. يكي به قصد سركوب ديگري به قصد آزاديخواهي.

در ايران تحت حاكميت آخوندها، آزادي از مردم و به‌خصوص از دانشجويان سلب گرديده و در طول حاكميت ملاها دهها هزار دانشگاهي به توسط حاكميت مورد شكنجه و اعدام و كشتار قرار گرفته‌اند. ترس حاكميت از انرژي و پتانسيل نهفته در دانشجو سابقه ديرينه دارد و از همان ابتداي رو كار آمدن اين حكومت شروع شده است. خميني، بنيانگذار اين رژيم در سالهاي ابتداي حاكميت و در وحشت از جنبش دانشجويي، به طور رسمي در يكي از سخنراني‌هايش گفت كه ما دانشگاه نمي‌خواهيم و متعاقبا تحت نام ”انقلاب فرهنگي” كه در واقع كودتاي فرهنگي بود كه در آن دانشجويان را بشدت سركوب كرد و 3 سال دانشگاههاي ايران را بست. از 120 هزار شهداي مقاومت ايران، شهداي دانشجو، بالاترين درصد شهدا را تشكيل داده‌اند.

امسال در فضاي بعد از جام زهر اتمي رژيم، مراسم روز دانشجو برگزار گرديد كه برآمده از نفرت عمومي از اين رژيم و آغاز دوران جديدي است.

علاوه بر آن دوران هشت ساله رياست جمهوري باراك اوباما، كه مقامات رژيم آن را براي خود دوران طلايي خوانده بودند به پايان رسيده است. زهر توافقنامه اتمي بر پيكر اين رژيم بيش از پيش اثر كرده و جنگ ميان جناح‌هاي دروني رژيم را تشديد و دزدي‌هاي ميلياردي مقامات رژيم برملا شده و به موازات آن و برخلاف انتظار مقامات رژيم، تحريم‌هاي امريكا عليه رژيم به مدت 10 سال ديگر توسط كنگره و سناي امريكا تمديد شده و در منطقه نيز بيش از هر زمان ديگري دخالتهاي رژيم در امور داخلي كشورها و به‌خصوص در عراق و سوريه مورد اعتراض كشورهاي اسلامي و عربي قرار گرفته است و ...

در داخل ايران، در دهها دانشگاه در تهران و شهرستانها به صورت سراسري جلسات يا تجمعات اعتراضي برپا شد كه در كميت و كيفيت با سالهاي قبل بسيار متفاوت بود. در جلساتي هم كه توسط سران نظام برگزار شد؛ دانشجويان با شجاعت و ريسك پذيري تمام در صحنه حاضر شده و به طور مستقيم رژيم آخوندي را به چالش كشيدند. اين واقعيت در شعارهاي دانشجويان به خوبي اثبات شد. شعارهايي از قبيل:

«حکومت نالایق این آخرین پیام است، این ملت آزاده آماده قیام است»، « دانشجو می میرد ـ ذلت نمی پذیرد»، «مرگ بر دیکتاتور»، «دانشگاه پادگان نیست»، «بسیجی، بسیجی اعدام باید گردد»، «نظام طاغوتشان ریشه کن باید گردد»، «پيام دادخواهي نبرد تا رهايي» «الملک يبقي مع الکفرولايبقي مع الظلم»، «دانشجوي زنداني آزاد بايد گردد»،«زنداني سياسي آزاد بايد گردد» و ...

در مراسم امسال دانشجويان، اعلام همبستگي با مقاومت سازمان‌یافته مردم ایران با طرح علني سؤالاتي در مورد قتل عام بيش از 30 هزار زنداني مجاهد و مبارز در سال 1988 و سخنراني يك دانشجو در دانشگاه تبريز كه در پايان سخنراني‌اش بخشي از سخنراني مجاهد شهيد موسي خياباني را بازگو كرد، و نيز پخش گسترده شعارها و تراكتها در حمايت از مقاومت از علائم برجسته و متمايز جنبش دانشجويي نسبت به سالهاي قبل بود.

وجوه مختلف برگزاري مراسم امسال روز دانشجو گوياي اين واقعيت است كه شرايط عليه نظام چرخيده و جنبش دانشجويي در پيوند با مقاومت سراسري بيش از هر زمان ديگر به تهديدي جدي عليه موجوديت اين رژيم تبديل شده است. از اين روست كه سيدمحمد حسيني وزير ارشاد احمدي نژاد در 16 آذر در دانشگاه يزد گفت؛ ”دانشجويان فقط بايد يك مرز سرخ آن هم نزديك شدن به مجاهدين را رعايت كنند”.