رژيم حاكم بر ايران و تحولات جهاني

روز دوشنبه 24 آبانماه شورای اتحادیه اروپا در خصوص توافقنامه اتمي غرب با رژيم ايران بيانيه‌يي صادر كرد كه با واکنش منفی رژیم روبه‌رو شد.

رژيم در برابر اظهارات ترامپ و اعضاي تيم وي در باره توافقنامه اتمي، دست به دامن اروپا شد با اين استدلال كه توافقنامه اتمي یک توافق دوطرفه با آمریکا نبوده و امضای کشورهای اروپایی هم پای این توافق هست، بنابراین کشورهای اروپایی باید از آن حمایت کنند.

بیانیه شورای اتحادیه اروپا، در واقع پاسخ به این درخواست رژیم است و طی آن، وزیران خارجه 28کشور عضو اتحادیه اروپا حمایت خود را از توافقنامه اعلام نمودند، اما آن را موکول به برآورده شدن شروطی کرده‌اند که رئوس آن چندی پیش در قطعنامه پارلمان اروپا نیز آمده بود. از جمله: تغییر وضعیت حقوق‌بشر در ایران، توقف اعدامهای مستمر، توقف تضییع حقوق زنان و حقوق اقلیتهای قومی و مذهبی، رعایت آزادی بیان، آزادی اجتماعات و… همکاری رژیم با گزارشگر ویژه سازمان ملل و دادن اجازه دسترسی و رسیدگی به او برای ارائه گزارش

.

بیانیه همچنین خواستار پايان دادن به دخالتهای رژیم در منطقه و به‌خصوص سوریه شده و از رژيم ايران خواسته است تا فعالیتها و آزمایشهای موشکی خود را متوقف کند و با گشایش بیدرنگ دفتر هیأت نمایندگی اتحادیه اروپا در ایران، موافقت کند.

اينكه چرا اتحاديه اروپا چنين شروطي را پيش روي رژيم ايران گذاشته مشخصا به اين برمي‌گردد كه اولا براي اروپا روابط و مناسبات سياسي - اقتصادي با امريكا به مراتب مهم‌تر از سود روابط اقتصادي با رژيم ايران بوده و ثانيا افكار عمومي جهان به علت فعاليتهاي افشاگرانه سازمان مجاهدين خلق ايران در خصوص نقش مخرب رژيم ايران در منطقه و همچنين نقض حقوق بشر در ايران، به داشتن رابطه با رژيم ايران بدون اين شروط اجازه نمي‌دهد. به عبارت ديگر هر گونه برقراري روابط با رژیم آخوندی بدون مشروط کردن آن به ملاحظات انسانی و حقوق‌بشری امکانپذیر نیست و مقاومت ایران هر گونه نزدیکی و فرجه دادن به رژیم را تحت هر شرایطی كه باشد نامشروع می‌داند.

علاوه بر بيانيه شوراي اروپا، روز سه شنبه 15 نوامبر كميته سوم مجمع عمومی ملل‌متحد طی قطعنامه‌یی دخالتهای تروریستی سپاه پاسداران در سوريه را به‌شدت محکوم کرد. این قطعنامه‌ که با اکثریت قاطع آرا (115 رأی مثبت در مقابل 15رأی منفی) تصویب شد، بیانگر خواست جامعه بین‌المللی برای پایان دادن به دخالت رژیم آخوندی در سوریه است.

رژیم آخوندی تاکنون بارها اعلام کرده است که اگر در سوریه نجنگد پایه‌های حکومتش در تهران به خطر می‌افتد، به همین خاطر سران این رژیم به صراحت سوریه را استان سی و پنجم ایران می‌نامند. خامنه‌ای در بهمن 1394 گفت: «اگر مدافعان حرم مبارزه نمی‌کردند.. باید در کرمانشاه و همدان می‌جنگیدیم . روحانی نیز در روز 19بهمن در یک اعتراف بی‌سابقه گفت: «اگر نیروهای مسلح ما امنیت این کشور را حفظ نمی‌کردند.. و سرداران رشید ما در بغداد و سامرا و فلوجه و الرمادیه و... ایستادگی نمی‌کردند.. و اگر در دمشق و حلب به دولت سوریه کمک نمی‌کردند.. ما امنیتی نداشتیم. یک روز پس از آن پاسدار شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت رژیم، و از نزدیکان روحانی نیز گفت: اگر اینها در سوریه کشته نمی‌شدند «تهران‌مان ناامن بود، همدان‌مان، اهوازمان ناامن بود.

 اين کمیته همچنين با صدور قطعنامه‌یی درباره نقض حقوق‌بشر در ایران «نگرانی جدی خود را از اعدامها ابراز داشت و به «به لغو اعدامها در ملأ عام، هم در قانون و هم در عمل» فراخواند و خواستار آن شد که «چه در قانون و چه در عمل، هیچ کس مورد شکنجه قرار نگیرد. قطعنامه، رژیم ایران را «به توقف بازداشت خودسرانه» و «رسیدگی به شرایط بد زندانها و پایان دادن به نقض حقوق زنان و اقلیتها» فراخواند.

به اين مجموعه تحولات بايد موضعگيري كشورهاي عربي و اسلامي را نيز بايد افزود كه نسبت به قبل و به‌خصوص بعداز حمله موشكي حوثي‌هاي وابسته به رژيم ايران به مكه مواضع تندتري عليه رژيم داشته و اخيرا 11 كشور اسلامي طي بيانيه‌يي خواستار قطع دخالتهاي رژيم در منطقه و محكوميت حمايت رژيم ايران از گروههاي تروريستي شده‌‌اند.

اکنون زمان آن است که جامعه بین‌المللی نيز دست به اقدامهای عملی در پايان دادن به دخالت‌هاي اين رژيم در امور داخلي كشورهاي منطقه و نقض حقوق بشر در ايران بزند. هر راه‌حلی بجز آن محکوم به شکست است.